විබාගෙට නාහන
බොහෝ දේ ඇත
මුණගැහෙන අය
බොහෝ විට අහන
එක පොතක් ඇතුලේ වත්,
උත්තරය නොතිබුන
දුක, සතුට මොකුත් නැති
ඇල් මැරුණ හිනාවක්
විතරක් ම මුව අගට උණවන
හඳ එක්ක තනි වෙන්න
හිතනකොට කළු වළා මතුවෙන
පිනි පොදට බයේ මම
දුවන් විත් කාමරේ ගුලිවෙන
පිටු අතර ඇවිදලා වෙහෙස වුනු
ඇස් නිදා නොනිදන
ආයෙමත් පහුවදා
වෙනදාට වගේම ඉර ඇවිළෙන
විබාගෙට නාහන
බොහෝ දේ ඇත
මුණගැහෙන අය
පුරුද්දට අහන..
No comments:
Post a Comment