බිඳුනු තත්..

ඇඟිලි තුඩගින් සසැලෙන

වයන අතරෙහි හද වෙණ,

තදින් පිරි මැද

තත් කඩා බිඳ

ගියේ කොයිබද, පියබඳ....

ඉරා කවි පොත පොඩි කර

මිටින් මිරිකා ගුලි කර,

දමා අහසට

මවමි මනැසින්

යළිත්, කන් කළු වෙණ නද....

ගෘහණියකගේ උදෑසන

මසා මල් පෙති මැසිමෙන්

තවරා පාට අයිසිං

අලුත් ආලේපයෙන් ඔප කර

විදුලි උඳුනෙහි පිසගත්

උදෑසන, 
අදත් කර වී ගියෙන්

නැඟී සිටියාය ඇය

ඇඳි කැඩුන පුටුවෙන්

තියන්නට, හීල් වුන රොටියක්

නො ඇලී තිබෙනු පිණිස

බඩ පොත්ත- පිට පොත්ත අතරින්

කවි කැකුළු (2)

කළු තාර

උණු වී වැටෙයි පාරට

මුහු වී පදමට

ඩහදියට

හයියට

කවි කැකුළු (1)

පින් බර අහස

මූණත් කළු කරන්,

ගල් ගසයි

පව්කාර

මගේ වහලයට

අත් හළ ආසාව...

උදෑසන ඔක්කාරයක්

ඇසී ගේ ඇතුළෙන්

අත්හැරියෝය ඉදෙනා ආසාව,

පිට රට යන්න කලියෙන්

ගෙහිමි දෑතින් පැළවුණ

ගෙවත්තේ වැඩට ආ

අලුත් කොලු ගේ

අත්ගුණෙන් සරු වුණ

නාඹර අන්නාසි පඳුරේ

ලපටි ගැට..

සොයමි ඒ සිත්තරාවිය..

සොයමි ඒ සිත්තරාවිය

අඳිනු හැකි මා පිළිබිඹුව..

සැබැවින්ම ඇති ලෙසට

බිඳුවක් ද අඩු නොකොට..

දකිනු හැකි විනිවිද,

අඳුරු උඩු හම, බොර දෙඇස..

ඉඳ හිට නැගී බැස යන,

අපැහැදිලි මදහස..

ඇඟිලි තෙලි තුඩගින්

උලා නෙක නෙක පැහැ එකට,

මතුවන පරිදි අවසන

කලු සුදු අතර සෙලවෙන

අලු පාට..

සැබැවින්ම ඇති ලෙසට..

ලපටි නා දළු..

ලපටි නා දළු

සෙලවී

සෙමෙන්

අතුරයි

සුමුදු මුදු

සීතක්

පාට

දෑහින් සඟවන

රෑ කළුව විනිවිද  

දැනෙයි

ඉමිහිරි

රත,

රහට 

 තැවරෙන

තත්පර අතර...

නිශාවම..
පාලු මූසල නිහැඬියාවකි
නෙක සියුම් හඬ අතර
ඇසෙන... නෑසෙන...
කට්ටයෙන් කට්ටය පැන
සද්ද කර හැල්මේ දුවන
ඔරලෝසු කටුව තනියෙම
තප්පරෙන් තප්පරය බිඳ ලන

ඈත දුර ගිය හීන
හොරෙන් අඩි තිය තියා
ආයෙමත් ලඟට එන
හඬ සොයා නො නිදමි

නවතා හුස්ම මඳකට,
බොහෝ දිගු තත්පර අතර

අවාරේ මල් සුවඳ ..

වළා කෙඳි අතර හිඳ
තටු සලන කුරවි කැළ
ලගින්නට තුරු හිසක් සොයනවා

අවසාන එළිය බිඳ
මිරිකා අතැර බිමට
හිරු හැරී නිදි ඇඳට වැටෙනවා

හිස් උයන් කොන,

රැහැයි බස් අසන හිස් අසුන 

තවම පිනි හීතලෙන් තෙමෙනවා
 

අවාරේ එළඹුනත්
වැසුන කවුළුව අගින්
කොහෙන්දෝ මල් සුවඳ ගලනවා