නික්ම යමි

අන්න ඈතින් පෙනෙයි 

අවසාන දුර්ගයට එපිටින් 

ආ මගෙහි 

කෙලවර..

මුදාලන මා 

මේ රුදු ගමන් වෙහෙසින්..

ඉර හෙවිලි කර ඉහට 

හඳ අවුළුවා රෑ ට

නොනැවතී යා යුතුය 

නොබලා ම වට පිට..

පමාවට කොහොමවත් 

සමාවක් නැතිකොට..

ඉදිරියෙන් හුඟක් 

පසුපසින් ටිකක් 

මගියෝම වෙති තවත් 

මා වැනිම.. මිරිකුණ..

හිනැහෙන හඬන 

හැටි පවා.. 

ඇතැමෙකුට අමතක වුන.

ඉදින් මා නික්ම යමි..

පුරුදු බර කරට ගෙන,

සොයා ඒ නැවතුම ..

දැන දැන වුව ද එය 

අලුත් වෙහෙසක 

වෙනස් රිදුමක 

තවත් එක 

ඇරඹුමක් පමණක් බව...