?????

සිතිවිලි පාට හඳුනන 

තෙලි තුඩ පුරුදු අතකට 

පපුවක් සිදුරු කරනට 

අසිපත් තුඩක් කුමකට? 

දෙවියන් මැරුණු යුගයක 

මිනිසුන් යලිත් මවනට 

කවියන්ට පෑනෙන් මිස 

අවියෙන් හරඹ කුමකට? 

හදවත් තියෙන, ඇහැරුණ 

වැසියන් මිසක රටකට 

"උතුමන්" අණට අවනත 

සෙබළුන් තවත් කුමකට? ? 

කවි කැකුළු (5)

කඳු පෙළ මතට හවසට 

ඇද වැටෙන්නට නියමිත 

තද දම් අහස නළියන 

සරුංගලයක සුද

පෙනෙයි, 

පොත් මේසය ලඟට ..

"සරසවි දිවියේ

අවසාන දෙදවස".

කවියාගේ පෙම්වතිය

"රට වටේ ගෑනුන්ට" 

ඔහු ලියන පද වැනුම් 

ඉරිසියා නැති ඇහෙන් බලන්නී...

 

වතාවක් ඈ නමට 

ලියා එවූ පද හතර 

රන් පිඩක් සේ තවම රකින්නී...

 

ගටගැහුණු , පටලැවුණු 

අකුරු එකිනෙක ලිහා 

එළිවැට ලඟින් පෙලට තබන්නී...

 

ඉඩ පිරුණු, ලොකු හිතක 

නිදහසේ ඇවිදිමින් 

සැලමුතු පෙමක මිහිර විඳින්නී..

ඒත් නොරිකෝ.,

 පොතේ හැටිය ට 

කබුකි , නෝ නැතුවට 

වලේ නළුවක රසින් ඉපිලී 

රිදෙන තුරු තැලුම ට 

අපට අත්පොඩි තිබුනා 

කඩදාසි ලන්තෑරුම් වල 

මද මුදු එලිය නැතුවට 

තුරු වියන අතරින් පෙරී ආ 

ලස්සන ම හඳ රැස් බිංදු 

පොළොන්නරුවට වැටුනා 

පසුබිමෙන් ස්වර වැයෙනා 

අවන් හල් වල කෝපි නැතුවට 

නුවර ටවුමෙ දි තිබහ දැනුන ම 

සීත කෝලා පෙන කැට 

අපේ තොල කට තෙමුවා 

"ඉක්මනින් හොයාගන්න 

ඔයාට ගැලපෙන කෙනෙක්,

පුරුදු වෙයි නැත්තන් 

නරක දේවල් වලට  "

පොතේ නැති දෙබසක් 

ඈ අන්තිමට කිව්වා  

"සකේ" උගුරක ට 

"ගේෂා" ගීයක ට

උඹේ අඩුව පුරවන්න බැරි බව 

මං දැනන් හිටියා 

එත් නොරිකෝ 

ඒ "නරක" දේ වලින් 

පොඩ්ඩකට හරි 

රිදෙන හිත හිරි වැටුනා .. 

පහනක් විතරක්..

පොත් පිටු පෙරලා 

අකුරු අහුලලා 

එනකොට හොඳට ම හවස් වෙලා..

දළදා මළුව ට 

කිරි ගඟ ගලලා 

උඩු මාලෙට දුර හුඟක් වෙලා..

ඕලු නෙලුම් 

නිල් මානෙල් වතුසුදු 

සේරම පුදසුන් මත පිදිලා..

ඉස්සර වාගේම 

මේ භවයෙත් මම 

පහනක් විතරක් පත්තු කළා..