තෙතබරිත හවසක සිතුවිළි

උරහිසත් හිසත් මැද

හිරකරන් පොඩි කුඩය

පොද වැස්ස යටට වී

වලාකුළු බැම්ම ළඟ

මම..

කෝ ඔබ ?

දුම් දමන කඩල මුල

ලොකු වැඩියි තනි අතට

හීල් වෙන්නට ඉස්සර

දැන් එන්න මේ ඉවුරට

පොරි අහුරකින් කිතිකැවුණ

නොඉවසිලිමත් දැඟලිලි

වැව් වතුර මත බොඳවුණු

උරුම නැති ලෝකයක හෙවනැලි

ඇහෙනවද?

මින නුවනක නොගැටී

හීතලේ පෑරෙන

කඩල ඇටයක මැසිවිලි ?

අසංක්ෂිප්ත අත්පිටපතකින් කොටසක් !!!

සුබ පැතුමකට පුළුවන් ද 

සුව කරන්නට රිදුමක් 

ඇද අකුරකට නැති වෙයි ද 

ඇස පිසින්නට වරමක් 

තරු ඇබින්දකට පුළුවන් ද 

විනිවිදින්නට කළුවක් 

රෑ ගෙවෙන්නෙ ම නැති වෙයි ද 

හිත හදයි ලොකු බොරුවක් 

නග්න පය වැද පෙරලී 

භග්න වුනු හද බඳුනක් 

ලස්සන ම මල් අහුරක් !

ඒ, කල් ඉකුත්වුණු පැතුමක් 

ඇත්ත ..... මම වැරදියි 

අමතක වුණා මොහොතක් 

'ආදරේ' කියන්නෙ ම 

ඉරිසියාබර ගණුදෙනුවක් 

අත්මිදෙන්නට බැරිකම 

අත්දැකීමෙ ම කොටසක් 

අත් ඇලුන හැටි දැක්කම 

අත්තලයි පණ අදින පපුවත්  

අත්සන තියන දවසට 

අත් ඇරෙයි එක නමක් කොහොමත් 

අතින් ගත් රළු සුමුදු එ දෙඅත්  

අනවසරයෙන් ඉඹිමි තාමත් !