මෙතැන් සිට වත්..

ලිවෝය 

මෙතෙක් කතාව 

උන්..

උන්ට ඕනෑ විදියට..

කියවන්න තබා 

ළඟට ගන්නත් 

බැරිතරම් ..

ගඳ ගහන පරිච්ඡේද

එකිනෙක..

පෝලිමට හිටවා 

නොසෙල්වෙන්නට 

අණකොට.. 

කටු කම්බි වියරණින් 

කිටිකිටියේ හිරකොට..

බලන් ඇහැ ඇර අවට 

එකම දැන්වීමකි 

හාත්පස ...

විශ්වීය බසෙකින් 

සිත්සතන් අමතා කියන..

ලේ කඳුළු දහදිය 

උවමනා කර ඇති වග 

හැරෙන්නට කැමති

ආදරෙන්..

සුවඳ තීන්ත බවට..

මෙතැන් සිට වත් 

අකුරු කරනට 

අපේ කතාව 

ඇත්තට ම 

අපිට ඕනෑ විදියට...!!!

රේඛා

නැවෙමින් 

හැඩ වෙමින් 

පෙනෙමින් 

සැඟවෙමින් 

දිවෙමින් 

පැටලෙමින් 

මඟ කියයි 

අනියමින් 

දවසකට මිලට ගත් 

සුලාලිත සිතුවමෙහි 

සොඳුරු තැන් සොය සොයා 

ඇවිදින්න 

මඳ අඳුරු මිහිරෙන් 

මත් ඇඟිලි තුඩගට...

කවි කැකුළු (4)

දින දසුන 

සැහැල්ලු වෙමින්  

දින දින, 

අතහරිමින් 

පිටු  එකිනෙක 

මගේ මේසය මතට.

ප්‍රාර්ථනා !!!

පරෙවියන් පළහා ලොබින් බුදිනා 

අඳුරු දින යලි නොයේවා 

නිල ගුවන් තල සරසවාගෙන 

උන් පියා සලනා 

දවසකට ඉර පිපේවා  

වෘකයින් දැක ආදරේ හිතෙනා 

අඳුරු දින යලි නොයේවා 

සුනඛ දතකට, උකුසු හොටකට 

මස සිදුරු නොවෙනා 

දවසකට ඉර පිපේවා 

අපට අප පසමිතුරු ලෙස පෙනෙනා 

අඳුරු දින යලි නොයේවා 

නුඹේ කඳුලුත් මගේ තරමට 

සීතලට දැනෙනා

දවසකට ඉර පිපේවා !!!

මැකී ගිය මඟ..

ජීවිතේ දාහයෙන්

දියවෙලා වැටෙන කොට,

පණකෙන්ද රැකගන්න

සීත හුස්මක් හොයන්,

සිහිනයෙන් ඇවිත් ගිය..

දිනෙන් දින පාට වෙන

අරුම සිතුවමක් බඳු

ඒ සොඳුරු නිම්නය ට,

ගල් බොරළු, කටු පඳුරු 

පවා කවියක් ම වුනු

මිනිස් කටහඬක් නැති

ඒ මිහිරි  අඩවිය ට..

ඇවිදගෙන ගියා මං

එදා වගෙ පුරුද්ද ට..

හද  බිමේ මඟ කියූ..

පා ලකුණු හොයාගෙන..

දෙවියනේ..

පිළිවෙලක් කරන්නට

හිතන් මගේ ලෝකය ම

උඹ උන්නු දවස් වල

රටාවට බිම ඇඳපු

ඉදල් පාරවල් මිස

එකදු පිය සටහනක්

ඉතිරි වී තිබුනෙ නැත..

සරුංගල් විමුක්තිය

සරුංගල් සමුළුවක් විය

එක් සුළං සමයෙක 

මිහිපිටින් සැහෙන උසක

නයි , මොණරු , වවුලන් 

නොසතුටිනි සිටියේ 

උන් සැවොම ..

ගැට ගැහී හිඳුම ගැන 

නූල් පොටකින් තදින් 

කොලුවෙකු අතින් 

කෙළවර වෙන..

ඇනුම් පද වී ඇවිත් 

ඇණි ඇණී රිදුම් දුනි 

වට පිටෙන් පියාඹන 

කුරුළු කවි සින්දු ද..

එක මතයකට පැමිණ 

බිමට බැස්සෝය හැම, 

නූල් කෙටි කරවනා 

කළුවරත් එක්කම..

වැව් පිටිය පෙනෙන දුර 

ඉපල් තුරු අගිසි වල 

ඇමිණී තිබුණි 

සරුංගල් සියල්ල ම

පසුදින...!