ලොවෙන් අඩක් තනි යායකි

රෑ දවසෙත් ඇහේ ඇනෙයි

ගනකම් අඳුරෙන් ඉස්සී

වැට කොටු කටු කම්බි පවුරු

හඳ දැක ඇහැරුන ගැස්සී

අමාවකේ වළා ගලා

තරු ගිනි පුපුරු ද හිස් වී

ලොවෙන් අඩක් තනි යායකි

කලුවර යට කැටිගැස්සී

අරුණෝදය

සුදු වළා

රෑ ඇඳුම අතරින් 

සීතලේ එසැවුණු
අඳුරු පැහැ ගිරි තුඩු..

අනුරාගිකය

අරුණෝදය..

විල් තෙම

මුහුණටම වීසිකල

ලොකු කුඩා කැට කැබලිති

ග්ලුප් හඬින් ගිලදමන

ඉගැඹුරු සුනිල විල්තෙම

සියුම් දිය රැල්ලකි

ගැටෙනා තැනින් ඉපදෙන

මඳ දුරක් දිවගොස්

බොඳවී මැකීයන

නැත අන් සලකුණක්

ඒ කිසි මිනිස් වෙහෙසක

මඳ මඳ ඉහල එසැවෙන

දිය කඳ පමණි අපමණ

ඍතුවෙන් ඍතුවට..

අප්‍රියෙල් අහස ඉඹ
පිපිරිලා කැබලිවෙමි
වෙසක් හුළඟක ඇලී
තැන නොතැන විසිර යමි
නිකිණි හිරු අබිමුවෙහි
උණුව දියවී ගලමි
දුරුත්තේ හීතලට
නිවී යළි කැටිගැහෙමි

ඒ කිසිම තොරතුරක්
කිසිවිටෙක නොසඟවමි
මුදා විසිතුරු සලුව
අගුලු නැති දොර හරිමි

මිදෙන මං පෙනි පෙනී
සුවපහසු මිහිදුමක
පටලැවෙමි..

කරගැට

ආකහේ නිල් පාට

ගොයම් ළා කොළ පාට

මජං කලු, බුලත් කෙළ

බිම අඳින රතු පාට

තවත් නෙක දැක පුරුදු

පෙට්ටියේ නැති පාට

එකිනෙක මුසුව - වෙන්ව

සියුම් රේඛා අතර 

අපිළිවෙළකට ඇඳුන

තවම තෙත එ සිතුවම

ඇස් පුරා විඳිනතර

බිඳ දමා සිත් දැහැන

සිත්තරා මහ හඬින්

හඬගසන හඬ ඇසිණ

"හෙළිකරමි මෙහි රහස

බලව් මේ දෑත් දෙස

පින්සලය මනාකොට

හසුකර දෙවන කරගැට"

චිත්‍රයේ ගනකමට

තැවරී තිබෙන දහදිය

දුක් ලැබ බොහෝකොට

නහර ඉල්පුන හදවත

දිස්වෙන නමුදු විනිවිද

වර්ණ රේඛා හැඩතල 

සිත්තම අසල දැන්

කිසිවෙක් නොමැත කියවන 

සිත්තර දෑත වටකොට

සොයති විස්මිත කරගැට