අංකූරෝ

හ්‍යුමස් රසට කෑදර 

තෘණ බුමුතුරුණු අතහැර

නොනැවත මතුපිටින්

කිඳා බසිනුව පහලට

රලු ගල් බොරලු  විනිවිද

මුතු මැණික් 

‍රන් නිදන් නම් නොව

මුල් ගැටෙනු නියමිත,

මිනී ඇට කඳු ම ය

බොහෝ වධ විඳ වැළලුණ

අසාගන් ඒ හැමවිට 

කතා හැම උන් මුමුණන

වැඩී අතු හැම අත

නිවා සනහන සව්සත

උඹ මහ ගහක් වනු ඇත

ලපැටි අංකුර හිතවත

(Painting by Ion vincent)

වියත්-මං

වියතක් පළල මංපෙත

වියතක් දුරද නොපෙනෙන

ඇවැතක් පවා නොතකන

පිරිසක් තබති පියවර

අඳුරෙන් අඳුර වෙතටම 

අඩියෙන් අඩිය පිවිසෙන

පසුපස නොසිට පසුකර

අනෙකෙක් යතත් ඔරවන

අහසක් උසැති මිනිසුන්

මහ මං තනනු වෙහෙසෙන

වියතක් නූස් ‘වියතුන්’

පටුමං වෙතම පිවිසෙන

(Oil Painting by Karen Luke)

ඉනික්බිති

වසාලයි ඔබ පැමිණ

ඒ සියලු කුස්තූර

මහද බිත පුරාවට

කැතට විසිරී තිබුණ

පෙඳ පාසි අතර පිපි

පෙනෙන නොපෙනෙන පුෂ්ප

දැනෙන නොදැනෙන තරම්

ක්ෂුද්‍ර සුවඳක් සැදුව

නිදාහුන් ලැගුම්හල,

වැසී යයි එකින් එක

තැවරෙමින් සෙනේ දිය

බදාමය සේ සැදී

සියුමැඟිලි තුඩ මිදෙන

පිරියම් ව සුද මැදී

ඔප වැටී තිබෙන සඳ

අසයි ඔබ

සොයම් මම

ඒ කුඩා කුසුම් ඉඩ

ලොවෙන් අඩක් තනි යායකි

රෑ දවසෙත් ඇහේ ඇනෙයි

ගනකම් අඳුරෙන් ඉස්සී

වැට කොටු කටු කම්බි පවුරු

හඳ දැක ඇහැරුන ගැස්සී

අමාවකේ වළා ගලා

තරු ගිනි පුපුරු ද හිස් වී

ලොවෙන් අඩක් තනි යායකි

කලුවර යට කැටිගැස්සී

අරුණෝදය

සුදු වළා

රෑ ඇඳුම අතරින් 

සීතලේ එසැවුණු
අඳුරු පැහැ ගිරි තුඩු..

අනුරාගිකය

අරුණෝදය..

විල් තෙම

මුහුණටම වීසිකල

ලොකු කුඩා කැට කැබලිති

ග්ලුප් හඬින් ගිලදමන

ඉගැඹුරු සුනිල විල්තෙම

සියුම් දිය රැල්ලකි

ගැටෙනා තැනින් ඉපදෙන

මඳ දුරක් දිවගොස්

බොඳවී මැකීයන

නැත අන් සලකුණක්

ඒ කිසි මිනිස් වෙහෙසක

මඳ මඳ ඉහල එසැවෙන

දිය කඳ පමණි අපමණ

ඍතුවෙන් ඍතුවට..

අප්‍රියෙල් අහස ඉඹ
පිපිරිලා කැබලිවෙමි
වෙසක් හුළඟක ඇලී
තැන නොතැන විසිර යමි
නිකිණි හිරු අබිමුවෙහි
උණුව දියවී ගලමි
දුරුත්තේ හීතලට
නිවී යළි කැටිගැහෙමි

ඒ කිසිම තොරතුරක්
කිසිවිටෙක නොසඟවමි
මුදා විසිතුරු සලුව
අගුලු නැති දොර හරිමි

මිදෙන මං පෙනි පෙනී
සුවපහසු මිහිදුමක
පටලැවෙමි..

කරගැට

ආකහේ නිල් පාට

ගොයම් ළා කොළ පාට

මජං කලු, බුලත් කෙළ

බිම අඳින රතු පාට

තවත් නෙක දැක පුරුදු

පෙට්ටියේ නැති පාට

එකිනෙක මුසුව - වෙන්ව

සියුම් රේඛා අතර 

අපිළිවෙළකට ඇඳුන

තවම තෙත එ සිතුවම

ඇස් පුරා විඳිනතර

බිඳ දමා සිත් දැහැන

සිත්තරා මහ හඬින්

හඬගසන හඬ ඇසිණ

"හෙළිකරමි මෙහි රහස

බලව් මේ දෑත් දෙස

පින්සලය මනාකොට

හසුකර දෙවන කරගැට"

චිත්‍රයේ ගනකමට

තැවරී තිබෙන දහදිය

දුක් ලැබ බොහෝකොට

නහර ඉල්පුන හදවත

දිස්වෙන නමුදු විනිවිද

වර්ණ රේඛා හැඩතල 

සිත්තම අසල දැන්

කිසිවෙක් නොමැත කියවන 

සිත්තර දෑත වටකොට

සොයති විස්මිත කරගැට