කෙලෙස සම කරන්න ද
ඔබ, සුපිපි මලකට..
රුව සුවඳ තිබුනාට,
මියෙනතුරු මට මතක,
මිහිරිතම උණුහුම..
අඩු නිසා මල් පෙති ළඟ..
කෙලෙස සම කරන්න ද
ඔබ, සරා සඳකට...
මුදු එලිය හැලුවාට,
මියෙනතුරු මට මතක ,
හිත පිරෙන සිනහව..
අඩු නිසා සඳවත ළඟ..
කෙලෙස ගී ලියන්න ද
තවත් නම් නුඹ හට..
සියක් පද හිතුනාට,
මියෙන තුරු මට මතක
ඒ මියුරුතම වදන..
අඩු නිසා කවි හිත ළඟ..
No comments:
Post a Comment