බාසාව!!!

සමහරු

'ආයුබෝවන්' කියා

සමුදෙන අතර

පරණ අවුරුද්දට !

තවත් සමහරු

පිළිගනිති

අළුත් අවුරුද්ද

 කියමින්.. 

'ආයුබෝවන්'!!!

ප:ලි:- අවුරුද්දක ආයුෂ  අවුරුද්දකට වඩා බොහෝ වූ අවස්ථා මෙතෙක් ඉතිහාසයේ වාර්තා වී නැත.

එන්න අපි ජීවත්වෙමු..

කඳු ගැහුනු ප්‍රාර්ථනා

පොදි ගැහුනු වගකීම්

ගොඩ ගැහුනු යුතුකම්

අතරේ..

ටිකක් එහෙ මෙහෙ

විපරමෙන් ඇවිද්දොත්

බැරිවෙන එකක් නෑ අපට

හොයා ගන්න

පුංචි ඉඩකඩක් හරි

නිදහසේ ඉඳගන්න

ඒත් ඉක්මන් කරමු

එතන ඒ පොඩි ඉඩත්

ඇහිරෙන්න කලින්..

එන්න අපි ජීවත්වෙමු

මේ තියෙන විදියකට..

ආශ්චර්ය මැයි...

ගහන්ට ගහන්ට නැවි නැවි    වඳිනා

වඳින්ට වඳින්ට බඩටම         ගහනා

නැත අන් වදනක් සිහියට නැගෙනා

ආශ්චර්ය මැයි දෑහින්         දකිනා

ආයෙමත් අපි..

හමුවිය ඔබ

කලෙකින්, අහම්බෙන්..
සීත මැදියම් රැයක..

ඩිජිටල් රුවක් ලෙස

ආරෝපිත ද්‍රව ස්පඨික

එකිනෙක මුහුව තැනුන..

විඩාබර දෑස් පියවින

මුලු ලොවම නිහඬවින

කාලය නතරවින

මඳකට..

හුරුපුරුදු සුවඳක්

කළුවර කුටිය තුළ

පැතිරෙමින් පවතිනු දැනුනි..

පිසදමන අතර තුර

දෙතොලෙහි ඇළුණු

ලා දුහුවිල්ල,

කලෙකින් නොපිසලූ

පරිගණක තිරයෙහි මතුපිට
මොහොතකට පෙර 
පැලපදියම්ව සිටි

ඔපීසියට ගියෙමි..

ඔපීසියට මං ගිය දා
අවසර කඩදහිය ගන්ඩ
ඇසු දුටු සුන්දර මතකය
හිතුනා කවියක ලියන්ඩ

පහළ කවුන්ටරේ තියෙන
පෝරමයක් පුරවාගෙන
උඩට ඇවිත් හති දාගෙන
ඉලක්කමක් ලියවාගෙන

ඊට පස්සෙ ආයෙ යටට
යටින් උඩට, උඩින් යටට
ඒ අස්සන මේ අස්සන
බලන් ඉන්ඩ හරි ලස්සන
 

ඒ මිස් තේ බොන්ඩ ගිහින්

ක්ලාර්ක් මහත්තය නිවාඩු

අනේ ඔවා මං දන්නෑ

එයා තාම රැස්වීමක

මේකෙ මෙතන වැරදි වගේ

ටිකකට අතනින් අහන්ඩ

අපි හොයලා බලනා තුරු

එලියෙ වාඩි වෙලා ඉන්ඩ

අඩුවක් නම් නෑ පේන්ඩ

තව නෑ මොකවත් කරන්ඩ

ඒත් වෙනව දැන් වහන්ඩ

ගිහින් ආයෙ හෙටත් එන්ඩ

ඒ අපූරු දවසේ..

සුදු කපුටු රෑනක්

හඬ නගා ඉගිලුනි,

ගැරඬි අං මැදි තැන්,
කඳෙහි ඔපයට දිස්වෙන

හාත් පස වසාගෙන

තව තව සරුව දළුලන,

ඒ විසල් මෝල් ගස් හෙවණ ඉහළින්..

මම සෙවූ ඔබ ද,

ඔබ සෙවූ මම ද,

එකිනෙකා සෙනෙහසින් හමුවුන..

(අ) හේතුව..

යටගිය බරැති එ    දවස

මුමුණනා දැනමුතු   බස

අහන්නේ කොයි  ලෙස
රජුන්, උඩගිය මෙ දවස

හීනෙන් දුටු හීනය..

 

හීනියට ඇස් අගින් හිනාවෙන

කිරිකහට පාට සියොළඟ දිලෙන

යව්වනය පිරී පුපුරා හැලෙන

සංවරය ඉරා ගිනිලා දවන

නුහුරු සිංහලෙන් කොහොමද අහන

නමුත් හුරුපුරුදු ගතියක් දැනෙන

කෙටි වරළ නටා වත කිති කවන

වෙරළු මල් රෑට හීනෙන් පිපෙන

රාත්‍රිය තනිකඩය...

දිවා කල මල් පිපුන, පරවුණ

ගෙවී රෑ දවස ආයෙත්    එන
මං එක්ක කලුවරේ තනි වුන

බීර මල සිපගනිමි      අදරින

   

තරු අහක බලා        ඇසිපියලන

සඳ වළා වට කරන්         නිදියන

කලබලෙන් තටු   ගසා    ඉගිලුන

වවුලෙක් ය ඉබාගාතේ        යන

බිඳෙන් බිඳ වීදුරුව                  හිස්වෙන

හිස්කමින් ඒ අඩුව                   පිරවෙන

හීන, පිනිපොදට                  දියබත් වුන

එහෙම්මම ඇස් පතුලෙ        බොඳ වෙන

මේ කවි මිටිය...

එවන්නෙමි ඔබ වෙත

මේ කවි මිටිය මිටි කොට,

පෙන්නන්ට නෙවෙයි මගෙ කවිකම

දන්නන්ට හිතේ ලෙන්ගතුකම..
ගිය  නුඹට යළි නේන දුරකට,

ළඟින් හිඳි දවස් හත අටකට,

සියක් කවි බිජු සිතේ පැළ කොට..

මකුළුවෝ..

කොසු පහර දෙක තුනක

අවම බලයෙන්, සැනින්

වැනසුවා තම යි මං

බිත්ති මුල්ලේ උඹ කරපු 

අනවසර ඉදිකෙරුම්, 

දිගට....හරහට

හරහට....දිගට

අහන් ඉන්නම බැරි තැන

අපිළිවෙල කුටිය ගැන

ගැයුනු වරුණා තැන තැන

දැක්ක මං දුවන හැටි නොපා කිසි           එදිරියක්

දැං කොහොම උඹේ ගෙට ගෙවන්නේ   වන්දියක්

අටවගෙන ඔය ගෙපැල ආයෙමත්           වංගියක් 

වරෙන්, මට දොස් කියයි, රවන හිස්       බිත්තියත්