මෝහය..

වැහැරෙන,

සුද වැහෙන,

කබ කඳුළු වැගිරෙන..

ඉදිමෙන, 

ලේ පුරන,

පෙනුම බොඳවී අඳ වෙන..

සුවහසක් ඇස් දකින,

මම, තවත් කවි ලියන,

නුඹ මීන නෙත් ගැන..

 

අමතකත් ඇති..

ඔබට අමතකත් ඇති

ඉකුත් උඳුවප් දවස්

මේ තරම් හීත වැහි නොවැටුන..

ඔබට අමතකත් ඇති

දුරුතු මීදුම් සවස්

මේ තරම් තෙතට පිනි නොදැනුන..

ඔබට අමතකත් ඇති

නවම් හුළඟේ රහස්

මේ තරම් දුරස් වී නොඇසුන..

ඔබට අමතකත් ඇති

ඒ දවස් හරි වෙනස්

මේ තරම් රැය හෙමින් නොගෙවුන..

හස රහස..

ගතින් නොවැඩුන හසුන්

ගුලි ගැහී  ලැගුම් ගයි

පුලුන් අතුරා තැනූ

කැදලි තුල, සුවිසල්..

පොර බදයි,මහ එවුන්

අහසටම ඉගිලෙන්න

කඩාගෙන කූඩු වල

තදින් බැඳි දොරගුල්..

ගමනක කෙළවර..

ආයෙමත් අවසාන වතාවට

ගියෙමි මම, නෙළන්නට ඒ කුසුම

ඈත ගිරි දුර්ගයේ මුදුනත

පිපී තිබෙතැයි යළිත් සැලවුණ

හමන සුළඟට සෙමෙන් රඟ දෙන

ළකල් පැහැයෙන් සදා සුදිලෙන

හාත්පස මුදු සුවඳ ඉහිරන

නිමල තිළිණයක් බව කියවෙන

හීතලෙන් හිරි වැටුණු,

දෑත් ලේ උනවන..

කවි ලියන කටු පෑන,

තීන්තෙන් පුරවන..

කට කතා හිත දරා,

එ මල ගැන පබැඳුණ..

දිවිතුරා ළඟට ගෙන

හැඩ බලනු රිසියෙන..

ළං වුණෙමි අවසන,

ඩහදියෙන් පෙඟුණු හිත අරගෙන,

උස් ගිරෙගි, මල් පිපෙන මුදුනට..

දෑත දිය කඳුරකින් පිස හැර,

පා තැබූයෙමි සෙමෙන්,

ඒ කියූ තුර වෙත..

දුර තියා දුටුවෙමි,

හිස් වියළි මල් නටුව..

කොළ හැලුණු අතු කෙළවර,

උපහස් මුවින් බලා හිනැහෙන..

එන ගමන් පල්ලම් බැස,

ඇණවුමක් දී ආවෙමි,

කපා මිටි බැඳ සැදූ,

ඇන්තූරියම් මිටකට..

පුරවනා පිණිස,

හිස් බඳුන එක් දිනකට..

පරවෙන්නටත් කලින්,

දමමි කුණු බඳුනට..

ඉඩ සදා,

දිනපතා,

අලුත් මල් ටිකකට..

නොවැදුනු හය..

දුබල වුනු පන්දුවට

ඉරෙන් ඉදිරියට පැන

වැරෙන් දුන් පිති පහර

හයක්(%) යැයි මුලා වී

ප්‍රීතියෙන් පරල වී

අපි තැලූ අත්පුඩිය

නිහඬ කර..

පිතිකාර මහත්තුරු

එකම එක ලකුණකට

පැති මාරු කරගෙන ය

ඈවරය තරඟය!

මදැයි, 

නි ලකුණු නොවුනි

අනූ නව වැනි

ඕවරය