නත්තලට ඉඩ දෙන්න!

කොයිතරම් නම් දවස් ගෙවුනාද?

කුරුසගස පැළවෙලා දළුලන්න

කල්වාරි කලුවර කපාගෙන

මුදුන තරු පොඩිත්තක් පූදින්න

පොරෝකරුවනි , වඩුවනි,

ආයෙමත් හිතේවිද නුඹලාට

එතුර සිඳ කුරුසයක් තනවන්න?

නොතිත් වධ වේදනා

ඉවසන්න හැකි නමුත්,

නොහැක යළි මරණයෙන් නැගිටින්න..

දෙයියන්ගෙ නාමයෙන්

මේ දෙසැම්බර් අගට

නත්තලට එළඹෙන්න ඉඩ දෙන්න!

සීත සමයෙහි නවතිමි!!

හිම හිස්වැසුම් ගලවා

වසන්තය සිපගනිති

උණුසුම්

කඳු මුදුන්..

පෙනෙයි 

රළු පරළු 

ගල් උල්,

තැනින් තැන 

පොඩි මල්..

ගැහි ගැහී ඇඳි 

සිතුවම,

කුඩා කවුළුව වසා

අලවමි..

සීත සමයෙහි 

නවතිමි!! 

'' ඔව....ඒත්, ඒ හැම දේටම හේතුවක් තිබුණා ''

එකෝමත් එක රෑක 

'කැතම කැත' හීනෙකින් 

ඉක්මනට නැගිටින්න 

බැරි වෙලා තිබුණා 

කළු රෝස පඳුර ළඟ 

මල් පිපෙනු බල බලා 

අත් තැලූ තනි අතේ 

කටු පොකුරු අනුණා 

කාටවත් නොතේරෙන 

කවි හුඟක් ගොඩ ගසා

තැනූ වෙහෙර ට ඉබේ 

ගිනි අරන් තිබුණා 

තෙත පිටින් ඇවිළෙමින් 

දුම් නඟයි හාත්පස

ආයිමත් ඇස් වලට 

දැවිල්ලක් දැනුණා 

ඉඩ ඇත ...

මේ සීත මැදියමේ වුව 

සිහිනෙන් දොඩන කොවුලෙකු

ඉමිහිරිම ස්වරයෙන් 

ගීයක් ගයන්නට ඉඩ ඇත 

වාලුකාවට ඉහළින් 

පාලු අහසේ ඇවිදින 

තද හිතැති මේ කුලට ද 

ඉකිගැසී ඇඬෙන්නට ඉඩ ඇත 

නින්දත් නොනින්දත් මැද 

සියුම් ඉඩකඩ අතර 

කල්පයක කල්පනා 

සිරකරගන්න ඉඩ ඇත 

අද හෙට ම නොවුනත් 

අනිද්දා දවසක 

ප්‍රේමය පවා මුහුණට 

මුණගැහෙන්නට ඉඩ ඇත 

බැරිද ඇවිදින් යන්න

හිම මිදුනු තුඟු ගිරග

සුසුමකින් අවුලන්න

ගිනිතියා හීතලට

ඈතකට එලවන්න

කුලුඳුලේ හාදුවක 

රිදුම සිහිකැඳවන්න 

නෙත් කෙවෙනි හිස්, 

මිහිරි කඳුලකින් පුරවන්න

බිළිඳු පෙම තව දුරක්

වඩා ගෙන් ගෙට යන්න 

එපා! ඔබ කියයි, බැහැ

හිස් අතින් යළි එන්න

නොමළ බව මම, මටම

මතක් කර දී යන්න 

ඉස්පාසු වෙලාවක 

බැරිද ඇවිදින් යන්න