තටු නොසිඳි හිත

දැවී නලියයි 

නෙක පහන් වැටි

සුළඟ පැටලෙන, වට පිට.. 

පලාපෙත්තෙකි 

තටු කපා ගත්

සියතින්ම පෙර කලකට..

බලා එළි දෙස 

දුරින් දිලිසෙන 

පණපිටින් යයි ඉවතට .. 

බිමින් ඇවිදින

උට, ඉගිල්ලෙන 

හිතක් ඇත පෙර පිනකට..

සඳ, ඇවිත් කොහොමද ?

කොයි තරම් හිතාදර 

හඳකට වුනත් 

ඉන්න හිටින්න 

බැරි තරම් 

හැඩි වෙලා හරියට 

මේ ආකාස කුටිය..

ඉරා විසි කල 

වලාකුළු කෑලි 

දැමූ පොඩි කර 

තාරකා ගුලි 

ඇඳුණු තැන තැන 

උල්කා ඉරි 

පැටලී ගැට ගැහුණු 

මන්දාකිනි 

වගක් නෑ ඕව ගැන 

දැන් මට..

ඒත් සුදු සඳ,

ඇවිත් කොහොමද ??