විල් තෙම

මුහුණටම වීසිකල

ලොකු කුඩා කැට කැබලිති

ග්ලුප් හඬින් ගිලදමන

ඉගැඹුරු සුනිල විල්තෙම

සියුම් දිය රැල්ලකි

ගැටෙනා තැනින් ඉපදෙන

මඳ දුරක් දිවගොස්

බොඳවී මැකීයන

නැත අන් සලකුණක්

ඒ කිසි මිනිස් වෙහෙසක

මඳ මඳ ඉහල එසැවෙන

දිය කඳ පමණි අපමණ

ඍතුවෙන් ඍතුවට..

අප්‍රියෙල් අහස ඉඹ
පිපිරිලා කැබලිවෙමි
වෙසක් හුළඟක ඇලී
තැන නොතැන විසිර යමි
නිකිණි හිරු අබිමුවෙහි
උණුව දියවී ගලමි
දුරුත්තේ හීතලට
නිවී යළි කැටිගැහෙමි

ඒ කිසිම තොරතුරක්
කිසිවිටෙක නොසඟවමි
මුදා විසිතුරු සලුව
අගුලු නැති දොර හරිමි

මිදෙන මං පෙනි පෙනී
සුවපහසු මිහිදුමක
පටලැවෙමි..